EN, ON, EM, OM – piszemy przede wszystkim w wyrazach zapożyczonych
np.: kompromis, benzyna, bombonierka, bonżurka, gong, komplikacje, konspiracja, nonszalancki, pensja, pompon, poncz, pontyfikat
W wyrazach rodzimych piszemy zawsze:
-om na końcu rzeczowników użytych w celowniku liczby mnogiej
np.: (przyglądam się) szyjom, chatom, dębom, głowom, łodziom, psom
-em na końcu rzeczowników rodzaju męskiego i nijakiego, użytych w narzędniku liczby pojedynczej
np.: chłopem, dębem, latem, mężem, oknem, płotem, polem, wózkiem
-em na końcu czasowników użytych w 1. osobie liczby pojedynczej czasu teraźniejszego
tylko takich jak: rozumiem, umiem, zrozumiem oraz czasowników nieregularnych wiem, jestem, jem
-em na końcu czasowników użytych w 1. osobie liczby pojedynczej rodzaju męskiego czasu przeszłego
np.: byłem, gryzłem, niosłem, piłem, szyłem, wziąłem