EN, ON, EM, OM – piszemy przede wszystkim w wyrazach zapożyczonych

np.: kompromis, benzyna, bombonierka, bonżurka, gong, komplikacje, konspiracja, nonszalancki, pensja, pompon, poncz, pontyfikat

 W wyrazach rodzimych piszemy zawsze:

 -om na końcu rzeczowników użytych w celowniku liczby mnogiej

np.: (przyglądam się) szyjom, chatom, dębom, głowom, łodziom, psom

-em na końcu rzeczowników rodzaju męskiego i nijakiego, użytych w narzędniku liczby pojedynczej

np.: chłopem, dębem, latem, mężem, oknem, płotem, polem, wózkiem

-em na końcu czasowników użytych w 1. osobie liczby pojedynczej czasu teraźniejszego

tylko takich jak: rozumiem, umiem, zrozumiem oraz czasowników nieregularnych wiem, jestem, jem

-em na końcu czasowników użytych w 1. osobie liczby pojedynczej rodzaju męskiego czasu przeszłego

np.: byłem, gryzłem, niosłem, piłem, szyłem, wziąłem