Diagnoza psychologiczna – psycholog korzystając ze specjalnych metod i technik (np.: rozmowa dzieckiem, wywiad z rodzicami, testy psychologiczne, analiza rysunków itp.) stara się scharakteryzować funkcjonowanie dziecka, określić jego mocne i słabe strony, a także opisać możliwe przyczyny trudności, z powodu których zostało ono zgłoszone do Poradni.
Diagnoza psychologiczna może dotyczyć m.in.: określenia rozwoju intelektualnego, funkcjonowania społecznego dziecka, sfery emocjonalnej, problemów edukacyjnych itp.

Diagnoza pedagogiczna – pedagog podobnie jak psycholog dysponuje pewnymi metodami, które mogą wskazać, czy i w jakim stopniu dziecko przejawia pewien rodzaj trudności. Główne obszary diagnozy pedagogicznej dotyczą: ogólnych problemów w nauce, trudności w poprawnym pisaniu i czytaniu (dysleksja rozwojowa), trudności w nauce matematyki (dyskalkulia), trudności wychowawczych, a także ogólnie rozumianych trudności w funkcjonowaniu szkolnym i społecznym.

Diagnoza zawodoznawcza – pedagog lub psycholog specjalizujący się w poradnictwie edukacyjnym i zawodowym (tzw. doradca zawodowy), może dokonać diagnozy, na podstawie której pomaga uczniowi w określeniu swojej ścieżki edukacyjnej: np. dotyczącego wyboru odpowiedniej szkoły oraz ścieżki zawodowej: tzn. jak zaplanować swoją karierę aby móc spełniać się w wymarzonym przez siebie zawodzie, a także w wielu innych kwestiach z tym związanych

Diagnoza logopedyczna – logopeda również dysponuje specyficznymi metodami diagnozy, dzięki którym może określić czy rozwój mowy przebiega prawidłowo, jaki jest charakter i stopień zaburzeń mowy oraz jakie działania i ćwiczenia można podjąć aby korygować istniejące problemy w poprawnym mówieniu.

Diagnoza SI – badanie pozwala wykryć ewentualne dysfunkcje w zakresie pracy podstawowych układów zmysłowych: dotykowego, przedsionkowego i proprioceptywnego. Wykwalifikowany terapeuta sprawdza również funkcjonowanie układu słuchowego i wzrokowego (w tym pracę gałek ocznych). Dzięki odpowiednim testom oceniamy umiejętność różnicowania stron i przekraczania linii środkowej ciała. Badanie SI może wskazać również zaburzenia w zakresie obustronnej koordynacji ruchowej, praksji i reakcji równoważnych. Uzyskujemy również informacje na temat integracji odruchów posturalnych, napięcia mięśniowego, schematu ciała, orientacji przestrzennej, koordynacji wzrokowo-ruchowej i wiele innych.